Sultanahmet...

Pazar günü iftara Sultanahmete gittik.Delirmiş olmalıydık.Böyle kalabalık olmaz.Neymiş iftar yapacağız.Aç mı kaldık.yada bedava mı dağıtıyorlar.Ne işimiz var.İki çocuk,kayınvalidem,kayınpeder,görümcem...birbirimizi kaybedeceğiz diye kafayı yedik.Neyse Türkmenistan Aşevi isminde hoş bir yerde yer ayırtmıştı kayınpederim.Malesef meşhur közde pişen kahveyi içme faslına kadar dayanamadı Gökhan.

Beni her zaman çekmiştir minnareler,kubbeler,alemler.Alemler parıl parıl dı.

Cami avlusundaki bu ilginç gövdeli ağaç çok dikkat çekiciydi.Herkes önünde resim çektiriyordu,kesin bir hikayesi vardır.

Bu iklide orada turluyor,millet te onlarla resim çektirebilmek için birbirini öldürüyor.Ramazan coşkusu bu mudur?Pek şaştım.(!)

Çocukluğumuzun macun şekeri.İsmi bu mu bilmem.Bildiğim bir dede vardı.Satardı ben küçükken.

Dikilitaşlardan biri.